به گزارش خبرنگار خودروکار، مفهوم خودرو برقی دیگر به سادگی گذشته نیست و حالا تبدیل به وسایل نقلیه بزرگ و کوچک زیادی با تکنولوژی های متنوع شده است، اما باید دانست که تمامی آنها یه هدف را دنبال میکنند و آن هم کاهش آلایندگی است.
امروزه که تعداد زیادی از خودروهای برقی وارد بازار میشوند، باید به هنگام انتخاب نکات زیادی را در نظر گرفت و تفاوت های آنها را دانست.
میلد هیبرید
سیستم میلد هیبرید، آسان ترین نوع برای اضافه کردن قطعات و پیشرانه های برقی توسط موتور درون سوز (ICE) است. در این نوع سیستم، ICE معمولا به هنگام سراشیبی و یا توقف، خاموش میشود. سیستم هیبرید به ICE اجازه میدهد که بلافاصله ریاستارت شود.
مزایا: انتقال نیرو به بیشتر سیستم های الکتریکی خودرو، سیستم توقف-استارت که باعث صرفه جویی در مصرف سوخت به هنگام توقف میشود، نسبت به خودرو های الکتریکی دیگر سبک تر هستند، پیچیدگی کمتر، هزینه های کمتر.
معایب: نداشتن حالت کاملا برقی
هیبرید سری
بسیاری از مردم سری هیبرید را با هیبرید اشتباه میگیرند. این مدل خودرو ها از ICE کوچکتری به هنگام سرعت بالا و سیستم باتری به هنگام سرعت پایین ستفاده میکنند. این موضوع به ICE کمک میکند تا کارایی بهتری داشته باشد و به صرفه جویی در مصرف سوخت کمک میکند، به خصوص در شرایط و وضعیت رانندگی شهری.
مزایا: کارایی عالی در سرعت مورد نیاز برای خارج شهر، استفاده از ICE بنزینی برای سفر های طولانی تر، قیمت به صرفه نسبت به کارایی.
معایب: قیمت بیشتر نسبت به خودرویی که تنها با ICE کار میکند، حداکثر کارایی به معنی کاهش توان خروجی است.
هیبرید پلاگین
این خودرو های یک قدم به خودرو های تمام برقی نزدیک تر هستند و میتوانند مسافت های طولانی تری را با استفاده از نیروی برق طی کنند. همانطور که از اسم آنها مشخص است، این خودرو های میتوانند به جای تکیه بر ICE و یا ترمز احیاکننده، به ایستگاه های شارژ مخصوص متصل شوند. اندازه پک باتری این خودرو ها با خودرو های میلد هیبرید و هیبرید سری متفاوت است.
مزایا: با توجه به توسعه موتور بنزینی، نسبت به خودرو هایی که تنها با باتری کار میکنند محدوده گسترده تری دارند، قیمت کمتر نسبت به خودرو هایی که تنها با باتری کار میکنند.
معایب: گران تر از خودرو های نیمه هیبرید و یا هیبرید سری، وزن بیشتر به دلیل پک باتری بزرگتر، پیچیده تر از خودرو های نیمه هیبرید.
برقی
در این خودرو ها یک باتری بزرگ وجود دارد که حداقل یک موتور برقی به آن متصل است. برای ساخت این باتری، از هزاران نرم افزار پیچیده استفاده شده است. به لطف نوآوری های شرکت هایی مانند تسلا، جنرال موتور و نیسان، هر روز به تعداد خودرو های تمام الکتریک افزوده میشود.
مزایا: از نظر نگهداری و مکانیکی آسان هستند، گشتاور زیاد، بی صدا، ارزان بودن برق، بدون آلایندگی و بدون نیاز به تست های آلایندگی، کنترل آسان.
معایب: از خودرو های هم اندازه هیبرید سری گران تر هستند، برد کوتاهی دارند، مدت زمان طولانی برای شارژ شدن، اگر در پارکینک و یا خانه خود ایستگاه شارژ ندارید برای شما به صرفه نیست، از دیگر خودرو های هم اندازه سنگین تر است، اثر باتری های تمام شده بر محیط زیست هنوز مشخص نیست.
هیدروژن سوخت سلولی
این مدل خودرو ها هیدروژن را گرفته، اکسید کرده و به شارژ الکتریکی تبدیل میکنند و آن را به باتری موتور برقی میرسانند. این تکنولوژی از چند دهه قبل در صنعت خودروسازی وجود داشته است اما به دلیل هزینه های بالا، اندازه قطعات و نبود زیرساخت های مناسب، تعداد شرکت هایی که از این تکنولوژی استفاده میکنند انگشت شمار هستند. به نظر میرسد که خودروسازانی مانند هوندا و هیوندای به این تکنولوژی علاقه دارند.
مزایا: نیازی به شارژ شدن ندارند. تنها لازم است خودرو خود را از هیدروژن پر کنید، بدون صدا، تنها آلایندگی این خودرو ها آب است.
معایب: نوسان زیاد قیمت هیدروژن که گاهی از سوخت های فسیلی گران تر است، تعداد کم ایستگاه های سوخت گیری، اگر خودرو برای سوخت هیدروژنی طراحی نشده باشد، باک هیدروژن خورده میشود.
مترجم خودروکار: پرستو مهدی قلیخان
منبع: CNET
انتهای پیام/